W przedszkolu wykorzystujemy innowacyjne metody pracy z dziećmi.
1. Kinezjologia Edukacyjna Paula Denisona .
Z greckiego "kinesis" oznacza ruch, "logos" - nauka, a więc jest to nauka o ruchu, o tym jak rozwija się dziecko a także dorosła osoba, gdy wykorzystuje ruch. Kinezjologia edukacyjna zajmuje się ruchami bardzo specyficznymi, takimi, których wykonanie aktywizuje i stymuluje odpowiednie obszary mózgu, powodujące zwiększanie ilości połączeń nerwowych między prawą i lewą półkulą, dzięki czemu poprawia się jakość pracy mózgu jako całości.
Kinezjologia Edukacyjna, oparta na badaniach klinicznych prowadzonych przez dr Paula Dennisona i jego żonę Gail Dennison oraz ich współpracowników jest metodą wspierającą proces uczenia się. To praktyczny program, przybliżający naturalny i psychofizyczny rozwój dziecka. Wyjaśniając zasadę działania Kinezjologii Edukacyjnej, Dennison opisuje funkcjonowanie mózgu w trzech wymiarach: lateralności, ześrodkowania, koncentracji. Ćwiczenuia są efektywne dla każdego: dla dzieci i dla dorosłych. Integrując mózg poprawiają efektywne uczenie się i wyniki we wszystkich poznawczych przedsięwzięciach. Wpływaą na poprawę komunikacji, usprawniają pamięć, koncentrację a przede wszystkim obniżają poziom stresu i w ten sposób mają związek z ogólnym stanem zdrowia.
2. Zbawy chustą animacyjną KLANZA
Zabawy chustą poza tym, że są atrakcyjne dla dzieci to ćwiczą różne umiejętności; łącząc wrażenia wzrokowe, dotykowe i ruch, wprowadzają radosny nastrój i odprężenie. Chustą można bawić się i w sali, i w plenerze.
Zabawy z chustą:
-
-ułatwiają wzajemne poznanie i integrację grupy,
-
-umożliwiają zapamiętanie imion i wymianę podstawowych informacji o sobie,
-
-ćwiczą współdziałanie,
-
-integrują grupę poprzez dążenie do osiągnięcia wspólnego celu,
-
-zachęcają do nawiązywania kontaktów i współpracy,
-
-ćwiczą refleks i spostrzegawczość,
-
-wymagają skupienia uwagi,
-
-ćwiczą szybkie reakcje na określony sygnał lub znak,
-
-ćwiczą zwinność i zręczność,
-
-rozwijają pewność siebie i wiaręa we własne siły, odwagę,
-
-pozwalają doświadczyć bycia w grupie,
-
-wprowadzające odprężenie i relaks,
-
-wywołują dobry nastrój i psychiczne odprężenie,
-
-ćwiczące sprawność manualną,
-
-rozwijają precyzję ruchów i małą motorykę,
-
-ćwiczące umiejętności rozpoznawania kolorów,
-
-wpływają na ogólną motorykę organizmu,
-
-ćwiczą szybkość i wytrzymałość,
-
-zabawy oparte na zgadywaniu: ćwiczą percepcję wzrokową, pamięć i spostrzegawczość,
3. "Nazywanie świata" metoda globalnego nauczania czytania wg I.Majchrzak
Wg. koncepcji I. Majchrzak rozumienie słowa powinno wyprzedzać umiejętność jego odczytania, „bo to nie litery się czyta, tylko sens”. O nabyciu umiejętności czytania decydują umysł i wzrok. Dziecko od samego początku wchodzi w świat pisma jako w świat znaczeń, a nie poszczególnych liter. Nauka czytania wg koncepcji I. Majchrzak rozpoczyna się od globalnego czytania własnego imienia. Każde dziecko otrzymuje swoje własne słowo, charakterystyczną kombinację liter, która oznacza osobę o szczególnym imieniu. Tak więc, już od początku dziecko wchodzi w świat pisma, jako w świat znaczeń a nie izolowanych liter.
Metoda ta podzielona jest na kilka, następujących po sobie etapów:
- inicjacja, ściana pełna liter, nazywanie świata, pierwsze lektury.
4. "Przyjaciele Zippiego " promocja zdrowia psychicznego dzieci.
Program „Przyjaciele Zippiego” to międzynarodowy program promocji zdrowia psychicznego dla dzieci w wieku 5-8 lat, który kształtuje i rozwija umiejętności psychospołeczne u małych dzieci. Uczy różnych sposobów radzenia sobie z trudnościami i wykorzystywania nabytych umiejętności w codziennym życiu oraz doskonali relacje dzieci z innymi ludźmi. Nie koncentruje się on na dzieciach z konkretnymi problemami czy trudnościami, ale promuje zdrowie emocjonalne wszystkich małych dzieci.
Program został zbudowany na założeniu, że małe dzieci można nauczyć radzenia sobie z problemami i trudnościami, dzięki czemu będą lepiej funkcjonować w młodości i w życiu dorosłym, korzystając z tych umiejętności.
Wiek 5-7 lat, to okres rozwojowy, któremu towarzyszy wiele zmian, ogromne tempo uczenia się i nabywania nowych kompetencji. Jest to również etap przekraczania progu szkolnego. Program „Przyjaciele Zippiego” uczy dzieci, jak radzić sobie ze zmianami i wyzwaniami, jak rozwiązywać konflikty i dobrze funkcjonować w grupie. Jest to jedyny program, w którym z małymi dziećmi rozmawia się na temat śmierci i uczuć, jakie towarzyszą nam w sytuacji utraty kogoś bliskiego.
Realizując zajęcia, nie mówimy dzieciom, co mają robić, ani: "To rozwiązanie jest dobre a tamto złe". Natomiast zachęcamy dzieci do analizowania sytuacji życiowych i zastanawiania się nad możliwościami postępowania w tych sytuacjach.
5. Metoda ruchu rozwijającego W.Sherborne.
Podstawowymi założeniami metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne jest rozwój dziecka poprzez ruch:
- -świadomość własnego ciała i usprawnianie ruchowe
- -świadomość przestrzeni i działania w niej
- -dzielenie przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązanie z nimi bliskiego kontaktu Prowadzenie ćwiczeń tą metodą ma na celu stworzenie dziecku okazji do poznania własnego ciała, usprawnienia motoryki, poczucia własnej siły, sprawności i w związku z tym możliwości ruchowych. Dzięki temu dziecko zaczyna mieć zaufanie do siebie i zyskuje poczucie bezpieczeństwa. Podczas ćwiczeń uczestnik terapii poznaje przestrzeń, w której się znajduje, przestaje ona być dla niego groźna, czuje się bezpieczniej, staje się aktywny i przejawia większą inicjatywę.
Ćwiczenia odbywają się w parach lub w grupie, mogą w nich uczestniczyć rodzice (obecność rodzica lub terapeuty jest niezbędna, jeśli dziecko jest mniej sprawne ruchowo ). Wiele ćwiczeń na zajęciach prowadzonych metodą Weroniki Sherborne stanowi dla dzieci dużą atrakcję i wesołą zabawę w grupie, stwarza możliwość do twórczego działania oraz pobudza spontaniczność i aktywność własna dziecka.
6. Metoda G. Domana - nauka globalnego czytania .
Metoda globalnego czytania Glenna Domana polega na tym, że dziecko rozpoznaje i nazywa cały wyraz, nie wnikając w jego strukturę i nie znając liter. Dzieci postrzegają bowiem obraz graficzny wyrazu jako całości, tak jakby patrzyły na budowlę z klocków lego bez uświadamiania sobie, że składa się ona z poszczególnych klocków. Demonstrując dziecku plansze z wyrazami sprawiamy, że zapamiętuje ono ich wygląd, kojarzy z nazwą. Specyfika nauki czytania w metodzie Domana oparta jest na bardzo dokładnym scenariuszu pracy z dzieckiem, którego ścisłe przestrzeganie pozwala na osiąganie najlepszych rezultatów. Metoda nauki czytania Glenna Domana składa się z 5 etapów:pojedyncze słowa, wyrażenia dwuwyrazowe, proste zdania, rozbudowane zdania, książki. Metoda Domana nie jest typowym programem nauczania – sam Glenn Doman nazywał ją bardziej „zabawą w czytanie”, niż nauką. Jej podstawą jest bowiem zabawa, wraz z towarzyszącą jej atmosferą entuzjazmu i radości – ale też systematyczność, bo bez niej trudno o jakiekolwiek efekty.